Að hefja sig upp fyrir meðalmennskuna

Umræðan um ofbeldi og áhrif þess á barnssálina hefur verið mikil í þjóðfélaginu í kjölfar Breiðavíkur og Byrgismála. Margir stíga fram og nefna til sögunnar að svo og svo margir hafi nú orðið fyrir öðru eins en staðið sig ágætlega í lífinu og orðið nýtir þjóðfélagsþegnar. Það er alveg rétt og það verða alltaf til einstaklingar sem tekst að hefja sig yfir alla erfiðleika og sigrast á þeim en rannsóknir sýna hins vegar að þar eru sjaldnast á ferð meðalmenn. Það einkennir alla jafna þetta fólk að það er annað hvort afburðagreint eða hæfileikaríkt á einhverju sviði. Sumum gefst einnig tækifæri til að vinna úr hinni vondu reynslu einhvern tíma á ævinni og þá venjulega með hjálp einhvers einstaklings eða einstaklinga. Oft finnast líka í fortíð þessara afburðamanna einhverjir sem hafa sýnt þeim umhyggju og ástúð og reynt að verja þá eftir bestu getu. Hvort þeirra naut við lengur eða skemur ræður svo úrslitum um hversu mikið áhrifa þeirra gætir. Það er nefnilega staðreynd að kennarar og kerfisstarfsmenn eru mannlegir og laðast fremur að þeim sem hafa óvenjulega margt til síns ágætis og leggja sig í líma við að hjálpa þeim meðan þeir ógeðfelldari sem hugsanlega eru í uppreisn gegn umhverfinu eru útskúfaðir. Í raun er mjög óréttlátt að taka síðan venjulega einstaklinga sem ekki hafa sömu úrræði eða þá hæfni sem hinir hafa til að bera og krefjast þess að þeir sýni samskonar árangur. Venjulegt fólk þarf stuðning og það eru innan við 10% mannkyns sem geta hafið sig upp yfir meðalmennskuna ef svo má segja algerlega upp á eigin spýtur. Við hin fáum einhvers staðar á leiðinni hjálp hvar sem við annars stöndum og hvort sem bernska okkar var sælutíð eða beiskur biti.