Leiðrétting

Hafa skal það sem sannara reynist. Ég verð að leiðrétta þann misskilning minn að það var ekki jafnréttisþing sem haldið var í Iðnó heldur var þetta málstofa gegn kynbundnu ofbeldi á vegum The European Women's Lobby. Ég hafði heyrt að kvenréttindakonur hyggðust halda eigið þing og ákvað þess vegna þetta væri það. En það breytir ekki því Magga mín fékk viðurkenningu.

Systrakærleikur

Margrét, systir mín, fékk í dag jafnréttisviðkenningu Stígamóta. Samtökin ákváðu að halda sitt eigið jafnréttisþing fyrst stjórnvöld höfðu blásið af það opinbera sem átti að vera og verðlauna þá sem þeim þóttu eiga verðlaun skilið. Stjórnvöld höfðu nefnilega veitt Alcoa á Reyðarfirði jafnréttisviðurkenningu fyrir að ráða svo margar konur en þeim láðist að taka fram í viðurkenningunni að þessar konur eru á lægri launum en karlar í sambærilegum stöðum. Systir mín var vel að viðurkenningunni komin en yfirvöld þessa lands hefðu hins vegar aldrei látið sér detta í hug einu sinni að nikka til hennar. Ástæðan er sú að sitt starf hefur hún unnið að mestu í hljóði innan grasrótarsamtaka kvenna. Vakin og sofin hefur hún varið mannréttindi allra kvenna, íslenskra og erlendra og þær eru ótaldar konurnar sem sótt hafa til hennar ókeypis lögfræðiaðstoð, stuðning og hlýju á erfiðum tímum. Þetta þykir yfirvöldum þessa lands ekki starf sem vert er að viðurkenna. Miklu nær að verðlauna einhverja andlitslausa álrisa. Ég sat því niðri í Iðnó í dag og horfði á hana koma upp og sækja viðurkenningarskjalið og steininn góða sem þær Stígamótakonur afhentu henni og skyndilega tóku tárin að renna. Það er svo alltof sjaldgæft í þessum heimi að sanngirni og réttlæti nái fram að ganga. Með Möggu stóðu fimm aðrar konur sem allar voru jafnmaklegar og hún en því miður man ég ekki nöfn þeirra allra svo ég ætla bara að nefna hana. Í skjali Möggu stóð að hún fengi þetta fyrir óþreytandi starf fyrir samtökin hvort sem væri á sviði lögfræðilegrar ráðgjafar, fjármála eða annars sem þyrfti með. Einnig fyrir að vera ávallt boðin og búin þegar á þyrfti að halda og að lokum fyrir greind og fyndni. Eftir á stóðum við systur á tali við eina Stígamótakonuna og ég vék mér að henni og sagði: Ég skil ekki af hverju þið voruð að verðlauna hana fyrir fyndni. Eruð þið vissar um að það hafi farið á blað hjá réttri konu? Nýverðlaunuð systir mín leit á konuna og sagði með uppgjafartóni í röddinni: Þetta er húmorslaust kvikindi.

Óbjörgulegar björgunaraðgerðir

Ég lofaði sjálfri mér fyrir nokkru að tala ekki um og hugsa ekki um ástandið í samfélaginu en nú er mér nóg boðið. Ríkisstjórnin kynnir björgunarpakka sem miðar að því að létta greiðslubyrði heimilanna en það eina sem hann felur í sér er gálgafrestur þannig að við verðum að gera svo vel að vinna fram í andlátið ef við ætlum að ljúka við húsnæðislánin okkar. Við verðum ellilífeyrisþegar sligaðir af skuldum og vanlíðan. Okkur er einnig boðið að gefast upp, missa húsnæðið í hendur ríkisins og gerast leigjendur hjá hinu opinbera án þess að nokkrar bætur komi fyrir eignamissinn. Fólk sem átti í fasteign sinni nokkrar milljónir sér að baki þeim en fær að leigja sitt eigið húsnæði. Hverslags rökleysa er þetta? Allt vegna þess að tíu litlir bankastrákar fengu að leika sér óáreittir af þeim yfirvöldum sem áttu að hafa auga með þeim. Og það allra besta er svo að Davíð einkavæðingarforkólfur sem seldi þeim bankana segist ekkert hafa gert á hluta neins heldur þvert á móti hafi hann staðið sem klettur í hafinu og reynt að stemma stigu við vitleysunni. Manni verður óglatt.

Glæpamenn og glæpirnir sem þeir fremja

Ég var að lesa bók Erlu Bolladóttur, Erla góða, Erla, og verð að segja að ég er hálfsjokkeruð eftir lesturinn. Hingað til hafði ég haldið að rannsóknarmenn í Guðmundar- og Geirfinnsmálinu hefðu í einlægni talið sig vera að vinna að því að upplýsa málið og rétt eins og íslenskur almenningur trúað því að þessir einstaklingar væru sekir um morð. Ef marka má tilfinningu Erlu gagnvart yfirheyrslunum, og í raun er engin ástæða til að efast um hana, vissu þessir menn fullvel að ekki stóð steinn yfir steini í frásögnum hennar og þversagnir voru svo margar og margvíslegar að allt rakst á hvers annars horn. Henni fannst hún vera að leika í leikriti og að hún og rannsóknarmenn vissu fullvel að um spuna og tilbúning væri að ræða. Þessir menn voru hins vegar ákveðnir í því að leiða málið til lykta á einn veg til þess að tryggja starfsframa sinn og vegferð í kerfinu og það tókst. Þeir hafa allir hafist til æðstu metorða hver á sínu sviði og þótt almenningur viti í dag að rannsókn þessi var meingölluð og aðilar málsins saklausir af þeim sökum sem á þá voru bornar hafa þeir aldrei þurft að svara fyrir verk sín. Líf fjögurra ungra manna og einnar konu var lagt í rúst og fjórir menn sátu saklausir í gæsluvarðhaldi með öllum þeim sársauka sem því fylgir. Nú verðum við að spyrja okkur hverjir séu glæpamennirnir í þessu máli og hvers konar glæpur var framinn fyrir rúmum þrjátíu árum.

Að spila með eða sitja hjá

Að undanförnu hafa þau Sigurður G. Guðjónsson og Agnes Bragadóttir verið reglulegir gestir í Íslandi í dag þar sem þau hafa fengið að kryfja fréttir vikunnar. Sigurður hefur aftur og aftur sagt upp í opið geðið á okkur, íslenskum almenningi, að við höfum spilað með í bruðli og rugli síðustu ára. Að við séum flatskjárfólkið sem gapti upp í útrásarvíkingana og eigi nú timburmennina eftir raftækjafylleríið skilda. Ég verð að mótmæla. Nú veit ég ekki hverja Sigurður G. umgengst dagsdaglega en ég veit að enginn af mínum vinum eða nánustu fjölskyldu horfði aðdáunaraugum á útrásarkóngana. Þvert á móti vorum við reið og hneyksluð yfir ofurlaunu, sóun og rugli í skjóli bankanna. Okkur fannst auðnum sóað í einskisnýtt rugl í stað þess að styrkja stoðir og innviði samfélagsins. Við vorum hins vegar afllaus að stöðva ruglið eða sáum að minnsta kosti engar leiðir til þess eftir að íslenskir kjósendur gáfu atkvæði sitt þeim mönnum sem studdu við þetta og hófu það. Ég var aldrei hreykin af útrás Íslendinga eða útrásarvíkingum. Þvert á móti, ég skammaðist mín soldið fyrir gírugheit þeirra, hroka og stórlæti. Ég kom til Kaupmannahafnar í fyrsta skipti í sumar og naut leiðsagnar systur minnar um borgina. Mér fannst dásamlegt að sjá litlu hafmeyjuna en þegar ég steig inn í Hviids vinstue eftir að hafa heimsótt Magazine du Nord fann ég ekki til neinnar sigurgleði. Hugsunin loksins er þín fullhefnt ástmögur þjóðarinnar var víðsfjarri mér, enda sá ég ekki að íslenskt eignarhald á einhverri verslanamiðstöð væri eitthvað sérstaklega til að hreykja sér af. Ég er ekki meðal flatskjárfólksins. Sjónvarpið mitt er níu ára gamalt og öll önnur rafmagnstæki mun eldri. Kæliskápurinn er yngsta tækið á heimilinu keypt þegar ég flutti vegna þess að sá gamli passaði ekki inn í eldhúsið. Í fyrsta sinn á ég uppþvottavél af því að hún fylgdi í kaupunum á nýju íbúðinni en í þrjátíu ár hef ég vaskað upp handvirkt. Sigurður G. Guðjónsson kannski eiga þú og þínir líkar skilið að sitja með hausverk allar helgar hér eftir en ég og mínir líkar erum að taka út refsingu sem samræmist ekki á glæpnum því það eina sem við erum sek um er að hafa ekki mótmælt bruðlinu, flottræfilshættinum og yfirgangi útrásarvíkinganna nægilega hátt.