Byrgismaður

Eins og alþjóð veit (eða a.m.k. þeir sem þekkja mig) þá er ég sjúk í krossgátu Morgunblaðsins og bíð titrandi af spenningi alla laugardaga eftir að fá hana í hendurnar. Aumingja blaðburðarbarnið hefur iðulega þjáðst af óstöðvandi hiksta seinni part laugardags vegna þess að mér er farið að lengja eftir Mogganum og vanda því ekki kveðjurnar. Ég ber samt enga ábyrgð á ástandi stúlkubarnsins í Bandaríkjunum sem þjáðst hefur af hiksta í á þriðja mánuð. Jæja þá er þessum gersamlega tilgangslausa inngangi lokið og ég komin að kjarna málsins. Í krossgátunni var sem sagt spurt um orð yfir friðil og vísbendingin sagði að hann tengdist þekktu meðferðarheimili. Svarið var sem sé byrgismaður. Þetta vissi ég og gat svarað umsvifalaust því sonur minn, sá gáfumaður, hafði rekist á þetta og ekki bara það heldur að Al Qaeda þýðir byrgi á arabísku. Hann er alinn upp af móður sinni og var því viss um það þetta væri engin tilviljun heldur ein af þessum vísbendingum sem alls staðar leynast í heiminum og enginn er fær um að lesa fyrr en of seint. Hann skrifaði um þetta langa og lærða athugasemd en bloggerinn neitaði að birta hana þannig að ég er ekki sú eina sem verð að þola ritskoðun hér.

Neydd til dónaskapar

Ég gerði mitt besta til að svara athugasemd Guðnýjar Önnu við fyrri færslu en bloggerinn vildi ekki samþykkja þetta eða senda þannig að ég ákvað að reyna að fara þá leið að gera nýja færslu. Ef þetta tekst ekki þá hef ég orðið fyrir grófri ritskoðun eða að verið er að benda mér á að ég ætti að skammast mín fyrir sóðalegar ritsmíðar. En hér kemur þetta sem sé og ég hef verið neydd til að birta dónskapinn.

Já, svona geta nú meistaraverkin glatast. Eiginlega finnst mér að í tilfellum sem þessum eigi hringjandinn að vera skaðabótaskyldur. Mér datt hins vegar í hug vísa eftir að hafa endurraðað aðeins í fyrstu línunni. Hún er svona:
Allur vindur er úr mér
ekkert lengur gaman
Aðrir úti að skemmta sér
að aftan bæði og framan.
Síðasta línan er hins vegar svo tvíræð að maður birtir hana ekki á virðulegu bloggi.