Ormur í fyrra lífi?

Ásgeir vinur minn Helgason lýsir trúarlegri upplifun sinni þegar hann var tuttugu og sex ára á bloggsíðu sinni. Mér finnst þessi frásögn sérlega flott og það er ekki laust við að ég öfundi Geira pínulítið af því að hafa upplifað eitthvað þessu líkt. Sjálf hef ég aldrei fundið fyrir neinu svona. Þegar ég var barn óskaði ég þess heitt og innilega að ég væri skyggn og þóttist meira segja stundum sjá eitthvað meira en aðrir þegar ég var í hópi trúgjarnra barna en mínar innri sjónir lukust aldrei upp fyrir neinu hvorki lifandi eða látnu. Einhverju sinni vorum við að ræða tilfinninguna „déja vu“ við matarborðið hér heima og í ljós kom að bæði börnin mín höfðu upplifað þetta margoft en ég aldrei. Þeim fannst þetta ótrúlegt og eftir nokkrar vangaveltur komst sonur minn að þeirri niðurstöðu að þetta lægi í þróunarstigum okkar sem persóna. „Déja vu“ á nefnilega, samkvæmt kenningunni, að vera afturhvarf til fyrri lífa. Andri taldi sem sé að móðir hans væri nýkomin í mannlega mynd og þar sem ég hefði verið ormur eða fluga í fyrri lífi fyndi ég ekki til þessarar tilfinningar. Flestir menn upplifa jú, sárasjaldan það sem skordýr og lindýr finna fyrir á hverjum degi. Þessi kenning hefur óþægilegan sannleikshljóm. En einu get ég þó státað af og það er innsæi. Ég er ágætur mannþekkjari og dómgreind mín í þeim efnum hefur sjaldan brugðist. Ég finn líka oft á mér hættu eða líðan minna nánustu. Stundum sest að mér óútskýranlegur kvíði og það bregst ekki að eitthvað slæmt gerist skömmu síðar. Þetta hefur gerst að kvöldi til og staðið fram á nótt og tvisvar hef ég vitað feigð einhvers sem mér hefur þótt vænt um. Í bæði skiptin var ég að heimsækja þetta fólk á sjúkrahúsi þar sem það lá en ekkert benti til annars en von væri á góðum bata. Á leiðinni eftir spítalaganginum og út laust þeirri hugsun niður í huga mér að viðkomandi ætti ekki afturkvæmt heim og það gekk eftir. Hvað þetta er veit ég ekki en sennilega hafa allir fundið fyrir þessu sama einhvern tíma á ævinni. Til allrar lukku virðast ánmaðkar og geitungar hafa ágætis innsæi og ég bý sennilega að því.

Heiður og sómi

Í dag leitaði til mín ungur maður og bað mig að lesa yfir bók eftir sig sem kemur út fyrir jólin. Hann langaði að biðja mig að segja einhver orð um bókina sem setja mætti á kápu. Engu var líkara þegar hann spurði en hann byggist við því að mér fyndist þetta eitthvert erfiði. Mér fannst mér aftur á móti mikill heiður sýndur og þetta gladdi mig mjög mikið. Nú bíð ég spennt eftir að fá bókina í hendur og geta lagst í lestur.