Annálaðir annálar

Annálaritun er gamall og góður íslenskur siður. Þeir annálar sem ritaðir voru hér á fyrr á öldum hafa reynst nútímamönnum ómetanleg heimild um búskaparhætti, veðurfar og líf fólks sem nú er gengið. Margir Íslendingar hafa líka verið iðnir við að halda dagbækur þótt margir hverjir hafi verið duglegir að tíunda heyfeng, tíðarfar og skepnuhöld en aðeins getið í einni setningu eða svo dauða barna sinna eða eiginkvenna. Okkur nútímamönnum kann að þykja slíkt kaldranalegt en hafa ber í huga að þá þótti tal um tilfinningar ekki sérlega heppilegt eða heilbrigt. Öðru máli gegnir í dag þegar fólk skrifar sig frá vondri reynslu og hjálpar í leiðinni öðrum að yfirstíga erfiðleikana.

Árið 2007 var hins vegar gjöfult minni fjölskyldu. Evan okkar útskrifaðist stúdent frá Verzlunarskólanum í vor. Hún ákvað að taka sér frí í vetur og undirbúa inntökupróf í leiklistarskóla bæði hér heima og úti í Bretlandi. Hún er búin að sækja um LAMDA og Guildhall School of Music and Drama. Hún hefur enn ekki fengið svar frá Guildhall en LAMDA heldur inntökupróf hér í Reykjavík í mars. Hún er að æfa upp einræður úr verkum Ibsens, Shakespeare og eftir einhverja nútímahöfunda sem ég þekki ekki.  Hún vinnur sem skólaliði í Ísaksskóla með þessu öllu og stundar nám í söng í tónlistarskóla Félags íslenskra tónlistarmanna. Þar er bróðir hennar líka við nám og hann hélt tónleika núna fyrir jólin sem ég komst því miður ekki á. Eva hins vegar fór og sagði mér að Andri hefði staðið sig langbest af öllum í hljómsveitinni. Maður spyr ekki að því. Mér finnst alveg óskaplega gaman hvað tónlist liggur vel fyrir þessum börnum mínum. Sjálf er ég vitalaglaus og held ekki takti eina einustu mínútu. Í móðurætt minni er hins vegar mikið tónlistarfólk.

Andri minn ætlar ekki að gera mig að ömmu neitt á næstunni en það hefur hent mig að benda honum á að ég hafi ekkert á móti því að rugga litlu ömmubarni. Hann ætlaði að klára MA-gráðuna í vor en hugsanlega verður ekki af því. Rannsóknirnar sem hann er að vinna að ganga hægt og hann hefur tæplega nóg efni í ritgerð ennþá. Á þessu stendur því hann er búinn með allt bóklegt tengt mastersnáminu. Í vetur og reyndar í fyrravetur var hann að kenna með vinnunni á rannsóknarstofunni og hann er að taka kennararéttindin núna. Hann er enn að reyna að byggja upp efni sem heitir taxól eða texól en það á víst að geta nýst mjög vel til að hefta vöxt krabbameinsfrumna. Gunnur, kærasta hans, vinnur hjá fyrirtæki sem heitir Nimblegen og er þar í nanórannsóknum, eitthvað tengt DNA og því að finna hvata til að fara með ýmislegt inn í frumur ef ég skil þetta rétt.  Hún er óskaplega góður námsmaður og snjall vísindamaður. Hún vill gjarnan fara út og læra meira en þau hafa ekkert ákveðið enn í þeim efnum.

Hundurinn Freyja er ánægð með lífið og dregur mig á eftir sér í gönguferðum vítt og breytt um Kópavog. Mér finnst hún óskaplega skemmtileg og tel það ekkert eftir mér að endasendast á eftir henni í hvaða veðri sem er og talandi um veður. Að undanförnu hefur hver lægðin á fætur annarri gengið yfir landið okkar með tilheyrandi roki, rigningu og vandræðum. Þakplötur hafa fokið, trampólín flogið úr görðum eins risafuglar og endað mörgum kílómetrum frá heimili sínu og garðhúsgögn finnast í þúsund molum einhvers staðar í næstu görðum. Hjólhýsi, bátar og sumarbústaðir eru líka meðal þess sem tekist hefur á loft í hamaganginum og ljóst að margir hafa orðið fyrir tjóni. Ég hef sloppið blessunarlega við allt slíkt, enda garðhúsgögnin mín komin í skjól og ég laus við að eiga hjólhýsi og sumarbústað. Húsið mitt hefur hins vegar lekið hraustlega í öllum vatnaganginum og við hlaupið um með fötur og handklæði til að ná upp því mesta. Við ætluðum að selja húsið og fara að byggja en líklega verður ekkert úr því. Mitt fyrsta verk á nýju ári verður því væntanlega að þétta þakið og rífa burtu innréttingar á efri hæðinni. Já, það dregur til tíðinda strax í byrjun árs og þarna komið efni í annáll ársins 2008 en hann má bíða betri tíma.