Orðið mitt og orðið þitt

Ég var að hugsa um það um daginn að hver kynslóð á sér upp að vissu marki sinn eigin orðaforða sem síðan deyr út. Langafar og langömmur okkar slettu dönsku því það þótti fínt og töluðu um fortóf, altan og kames. Við vitum fæst hvað þessi orð þýða og myndi sennilega aldrei detta í hug að nota þau. Ömmur krakka í dag töluðu um að þetta og hitt væri lekkert og elegant en sennilega myndu fáar konur taka sér þessi orð í munn í dag. Hipparnir voru grúví og við sem nú eigum fullorðin börn vorum smart og töff en krakkar í dag eru hip og kúl. Ég hef verið að reyna að rifja upp fleiri af þessum kynslóðatengdu orðum en ekki tekist að grafa neitt meira upp. Bætiði endilega við.

Athugasemdir

[Ragnheiður Ólafía Davíðsdóttir, 23.11.2007 kl. 16:39]

Ég fór fyrir skömmu í tískuverslun og spurði hvort til væru golftreyjur. Stúlkan benti mér á verslun sem seldi golfvörur. Þar fengi ég örugglega "gegt" flott golfföt!

[Valgerður Halldórsdóttir, 23.11.2007 kl. 21:36]

Man eftir mömmu á laugardagsmorgnum þegar hún var búin að "taka í gegn"  og var  á leið í lagningu í lekkerri ljósblárri popplínkápu.  Hún kom  síðan alveg gasalega elegant heim með slæðu yfir uppsetta og túbberaða hárið,  grjóthart af hárlakki.  Benson sígarettur toppuðu myndina. Þessir dagar voru alveg sérstakir því eftir drekkutímann fengum við að kaupa  Miranda eða Sítrón með Kóngasúkkulaði til að gæða okkur á yfir Sæmon Templer eða Belfígor! Hvað varð um Rannveigu og Krumma? En 21?   

[alva (IP-tala skráð) 23.11.2007 kl. 23:24]

Gollur, það virðist enginn vita hvað það er í dag og getið nú híhí en ég hafði nú aldrei heyrt talað um golftreyjur, golla er kannski þá stytting á golftreyja...

Mér finnst alltaf flott þegar ég heyri að einhver hafi "lokið upp hurðinni" og þegar einhver segir að það sé " belgingur " í veðrinu og svo elska ég orðið heillin

Fyndið þetta með golftreyjuna og vaskafötin, alveg frábært hvað málnotkunin er að breytast...eða bara svolítið sorglegt frekar, því að við eigum svo dásamlega skemmtilegan orðaforða í tungumálinu okkar.

[Marta B Helgadóttir, 24.11.2007 kl. 12:58]

Man rétt núna eftir orðinu drullusokkur og hef ekki heyrt það lengi. Það er notað um gummíhólk sem er festur á kústskaft, sem maður notar til að losa stíflu úr niðurfalli... mundi þetta bara af því ég varer að kljást við niðurfallið í baðkarinu mínu

[Marta B Helgadóttir, 25.11.2007 kl. 11:41]

Bókaspjallið er komið í gang núna.

[Aðalheiður Magnúsdóttir, 26.11.2007 kl. 07:49]

Sælar. Ég get bætt einu orði við sem ég skildi ekki að væri dottið út og það eru sporssokkar (ekki viss hvernig þetta er skrifað) en dóttir mín leitaði að þannig sokkum fyrir jól í fyrra á dóttur sína það vissi engin afgreiðslumaður eða stúlka hverslags sokkar þetta væru

[Linda Lea Bogadóttir, 27.11.2007 kl. 13:30]

Skemmtileg pæling hjá þér!
... ég man að mamma mín (f.1928) notaði mjög oft skrítin og gamaldags orð og setningar; eins og háleisti... (ég hélt að fóturinn héti leisti... þegar ég var lítil..)  
Annars þarf ekki að fara langt aftur í árum. Grammafónn og grammafónsplata er t.d. eitthvað sem ung börn þekkja ekki í dag!

[Guðríður Hrefna Haraldsdóttir, 27.11.2007 kl. 13:32]

Sportsokkar ... minnir að það séu háir sokkar, næstum upp að hné. Maður sagði alltaf sposssokkar! Gaman að þessari umræðu.

Held að orðið drullusokkar sé alltaf í gildi, hvort sem er sem orð yfir stífluleysinn góða eða erfitt fólk!

Man eftir því að svefnherbergi var iðulega kallað SVEFNE-herbergi og er kannski enn, finnst það samt alltaf jafnfyndið! 

[Hrönn Sigurðardóttir, 27.11.2007 kl. 19:41]

Hosur! Notar einhver hosur í dag?

[Guðný Anna Arnþórsdóttir, 27.11.2007 kl. 22:56]

Skemmtilegar pælingar og upprifjanir. Í mínum heimabæ var sérdeilis dönskuskotið málfar á mínum sokkabandsárum. Já, talandi um sokkabandsár! Þá klæddi maður sig t.d. í kot og prjónaklukku. Muniði eftir því? Mamma talaði um spássítúr, hekk og rekka. Í svefnherbergi mömmu og pabba stóð forláta servantur. Í mínu ungdæmi hefði enginn skilið,"...vá, hvaetta er geeekt flott..." Mér finnst ég vera að minnsta kosti 120 ára núna, þegar ég skrifa þetta.

[Jóna Á. Gísladóttir, 29.11.2007 kl. 17:58]

skenkurinn hennar ömmu sem nú trónir í borðstofunni hjá mér kallaði hún alltaf buffet. Ég var lengi að venja mig af því að tala um buffetið, en það varð að gerast því hvorki Bretinn né aðrir skildi um hvað ég var að tala.

Amma talaði líka um fortó, altan og sultutau. Lopaháleista og sokkaleista.