Himnaríkisvist

Ég komst inn í Himnaríki í gær en hafði ef satt skal segja ekki gert mér neinar vonir um gullna hliðið lykist nokkru sinni upp fyrir mér. Ástæðan fyrir því hve leiðin var greið er sú að Gurrí mín, sem aldrei hefur mátt neitt aumt sjá án þess að vilja líkna, var við dyrnar en ekki hinn strangi Lykla-Pétur. Við Svava skelltum okkur sem sagt á Skagann og skemmtum okkur vel. Helen var með í för og varð sykurlaus á Kjalarnesi. Við keyrðum fullhratt það sem eftir var leiðarinnar við Svava til að komast í sjoppu og kaupa kók handa systur okkar sem datt út af og til í aftursætinu. En Gurrí var nú fljót að fá mann til að gleyma svoleiðis smáatriðum. Kaffið var frábært og félagsskapurinn fyrsta flokks en vinkona Gurrí kom einnig í heimsókn til að hleypa meira fjöri í umræðurnar. Við urðum líka meðal þeirra fyrstu sem heimsóttu nýtt kaffihús Skrúðgarðinn á Akranesi en þar er skemmtileg stemmning og innréttingarnar einmitt að mínum smekk. Það verður örugglega gaman að koma þarna í sumar því húsnæðið er svo bjart og skrúðgarður Akurnesinga fyrir aftan.