Lóan er komin

Gleðilegt sumar bloggvinir og aðrir landsmenn. Mikið var gott að koma út með hundinn í morgun og sjá hversu vorlegt var. Við gengum niður í Kópavogsdal og þar sá ég fyrstu lóurnar á þessu vori, heilan hóp af þeim reyndar. Mér finnst vorið aldrei vera almennilega komið fyrr en ég hef séð lóu og farið upp að Kleifarvatni í leit að blómstrandi vetrarblómum. Venjan var þegar börnin mín voru lítil að ég keyrði með þau þangað og við leituðum í klettunum að þessum fagurrauðu snemmsprottnu jurtum en nú er langt síðan að krakkarnir mínir hafa nennt í slíka leiðangra. Að því leyti er það sem sagt ekki gott að börnin manns vaxi upp nefnilega að það verður erfiðara að neyða þau til að gera eitthvað sem þau vilja ekki. Ég get hins vegar huggað mig við það að Svava systir er álíka biluð og ég þannig að ég dreg hana með mér um helgina í vetrarblómaleit.

Enn og aftur af klæðaburði

Ásgeir Rúnar spyr í athugasemd hvers vegna megi ekki fjalla um klæðaburð fólks í viðtölum og því miður get ég ekki svarað athugasemdum í tölvunni hérna heima. En það sem málið snýst um er að á forsíðu nýjasta tölublaðs h-tímarits eru myndir af fólki sem stendur framarlega í viðskiptalífinu og eru viðtöl við þau inni í blaðinu. Strax og forsíðan birtist fékk ég athugasemdir, bæði hér á blogginu mínu og í tölvupósti um að forsíðan væri sexist. Ástæðan er sú að Katrín Friðriksdóttir hagfræðingur er þar klædd og stílíseruð svolítið í anda fínnar frúar á sjötta áratug síðustu aldar. Okkur fannst þetta töff og flott. Í viðtali við hana geri segi ég frá því að hún er kvenlegar og stelpulegar klædd en viðskiptakonur almennt og lýsi fötunum hennar. Inga Lind Karlsdóttir gerir það að umtalsefni í Íslandi í dag og segir að klæðaburður karlmanna yrði aldrei ræddur á þennan hátt. Ég er sjálf mikil kvenréttindakona þannig að gagnrýnin kom illa við mig.

Hins vegar er það ekki alls kostar rétt að klæðnaður karla sé ekki hluti af umfjöllun um þá. Munið þið ekki eftir Halldóri Ásgrímssyni og selskinnsjakkanum hans. Halldór var þá sjávarútvegsráðherra og ég man ekki betur en að selskinnsjakkar hafi lengi á eftir verið kallaðir Halldórsjakkar svo mikla lukku vakti jakkinn í fjölmiðlum. Nýlegra dæmi er sennilega þegar Reynir Traustason fór með Ísmanninn frá Grænlandi í verslun Sævars Karls. og dressaði hann upp. Ekki einn einasti maður kvað upp úr með það að Reynir hefði gert lítið úr þessum þykkholda erfiðismanni með því að mynda hann í Armani. Hefði ekki allt eins verið hægt að túlka það sem svo að maðurinn væri ekki nógu góður í köflóttri vinnuskyrtu og skítugum buxum. Við á h-tímarit tókum okkur líka til í febrúar og klæddum Helga Seljan virðulegan fréttamann upp eins og smástrák og smurðum súkkulaði í andlitið á honum. Enginn vorkenndi Helga og talaði um að hann hefði verið gerður að fífli. Þvert á móti. Öllum fannst mikið til um hversu glettinn og frjálslegur Helgi væri að taka þátt í þessu. Málið er að við verðum að passa okkur á að leita ekki að fordómum þar sem engir slíkir eru til staðar. Vissulega er gott að vera með augu og eyru opin og reyna að stuðla að auknu jafnrétti hver á sinn hátt en það þýðir ekki að við megum ekki leyfa okkur svolitla skemmtun.

Að lokum þá verð ég að þakka bloggvinunum stuðninginn. Þið eruð frábær.