Moldarbrúnn hundur og þrautfúl kona

Ég gekk á Úlfarsfellið með Freyju á sunnudagskvöldið. Allt var þurrt og þokkalegt og ég skemmti mér hið besta allt þar til við vorum nánast komnar niður.  Tíkin var laus því lítið var um mannaferðir á fjallinu og skondraðist við hlið mér og á undan mér. Skyndilega sé ég hvar tíkin stoppar á brekkubrún, sperrir eyrun og er mjög spennt í útliti. Ég hélt að þarna hlyti að vera annar hundur á ferð svo ég flýtti mér af stað til hennar og kallaði. Hún sinnti því í engu en hentist af stað og beint ofan í moldug hjólför sem voru full af drullu. Þar óð hún fram og aftur hin hamingjusamasta á svip og fékk greinilega mikið út úr þessu leirbaði. Ég gargaði hins vegar á hana að koma sér þarna upp úr og það strax. Sú gula hlustaði ekkert á mig og tók sinn tíma í baðið. Það var skolbrúnn hundur sem hvergi var hægt að koma við sem fór upp í bílinn minn að fjallgöngu lokinni. Svo maður taki nú undir með Viktoríu heitinni Bretadrottningu þá var oss ekki skemmt. 

Forríki frændi!

Elskurnar mínar, vitiði bara hvað? Ég er milljónamæringur. Frændi minn Lucas Steinarsdóttir lést af völdum hjartaáfalls í einhverju arabalandi. Mjög traustvekjandi lögfræðingur þaðan hafði samband við mig í morgun og lét mig vita af milljónum sem sætu ósnertar á bankareikningi hans og biðu þess nánast ættingi færi fram á að fá aðgang að þeim. Ég kannast reyndar ekki við Lucas Steinarsdóttur úr minni nánustu fjölskyldu en hef ekki farið inn á Íslendingabók til að leita. Auk þess finnst mér að maður ekki að spyrja of margra spurninga þegar gæfan bankar svona óvænt og hastarlega að dyrum. Þegar ég verð búin að fá milljónirnar lofa ég að styrkja góð málefni hér á Íslandi og vini mína á alla lund. Svo ætla ég auðvitað að beita mér fyrir friði í heiminum.