Ráðvilltir karlmenn en bestu skinn

Nick Hornby er athyglisverður og bráðskemmtilegur rithöfundur. Hann skrifar um ofurlítið ráðvillt fólk sem á erfitt með að taka ábyrgð  en eru þó bestu skinn inn við beinið. Í flestum tilfellum átta söguhetjur hans sig á því að lífið er betra ef menn gefa af sér og taka þá áhættu að tengjast öðrum.

Nicolas Peter John Hornby fæddist 17. apríl 1957 í Redhill í Surrey. Hann er sonur Sir Derek Hornby stjórnarformanns Continental-járnbrautanna og Margaret Audrey Hornby, fæddri Withers. Foreldrar hans skildu þegar Nick var ellefu ára en hann ólst upp í Maidenhead og gekk þar í skóla. Hann lauk síðan gráðu í ensku frá Cambridge-háskóla. Nick er ákaflega fjölhæfur því auk skáldsagna skrifar hann handrit, ritgerðir, blaðagreinar og dægurlagatexta. Flestar ritgerða hans fjalla um popp- og rokktónlist en hann hefur yfirgripsmikla þekkingu á dægurmenningu.

Sagt er sumar bækur hans séu að hluta til sjálfsævisögulegar en hann hefur ávallt neitað því nema að í Fever Pitch sé aðalsöguhetjan að einhverju leyti byggð á honum sjálfum, enda er þar á ferð fótboltafrík sem setur liðið sitt ofar nánast öllu í lífi sínu en þessi bók hlaut William Hill Sports Book of the Year-verðlaunin árið 1992. Nick er mikill áhugamaður um fótbolta og heldur með Arsenal. Tónlist er annað áhugamál og sjálfur safnar hann vinyl-plötum eins og Rob Gordon í High Fidelity. 

About a Boy er þekktasta bók hans til þessa og myndin sem gerð var eftir henni, með Hugh Grant í aðalhlutverki, fór sigurför um heiminn. Að segja að bókin sé betri er kannski erfitt en það er ekkert sem kemur í staðinn fyrir að lesa næmar og einstaklega fallegar lýsingar Nicks á sálarlífi tólf ára drengs. Bókin er í léttum dúr en sum atriðin eru svo falleg og skrifuð af svo mikilli snilld að það getur komið út tárunum á flestum konum og margir karlmenn þurfa áreiðanlega að ræskja sig. Kannski ekkert undarlegt að bókin hafi hlotið E.M. Forster-verðlaunin og verðlaun Amerísku akdemíunnar.

Henta vel sem kvikmyndahandrit

Reyndar hafa verið gerðar kvikmyndir eftir flestum bókum hans, tvær eftir Fever Pitch, ensk útgáfa þar sem Colin Firth var í aðalhlutverki og svo amerísk þar sem Jim Fallon lék forfallinn Red Socks Fan en ekki þótti líklegt að amerískir áhorfendur gætu skilið ástríðufullan áhuga karlmanns á breska fótboltaliðinu Arsenal. Árið 2002 kom út smásagnasafnið Speaking With Angels en Nick ritstýrði því. Þar er að finna tólf smásögur eftir hann og vini hans og hluti ágóðans rann til TreeHouse-samtakanna, góðgerðafélags er vinnur að hagsmunum barna með einhverfu en Nick á einhverfan son.

A Long Way Down kom út þremur árum seinna en þar er tekist á við kvíða, þunglyndi og sjálfsvíg. Þótt þemað hljómi ekki beint glaðlega er bókin engu að síður mannleg, falleg og þar er nóg af þeirri skemmtilegu kímni sem Nick hefur til að bera í ríkum mæli. Sjálfur hefur Nick talað hreinskilnislega um glímu sína við þunglyndi en hann hefur af og til verið bitinn illa af svarta hundinum. Kvikmynd eftir sögunni var frumsýnd 2014 og léku Pierce Brosnan, Toni Collette, Imogen Potts og Aaron Paul aðalhlutverkin.

Unglingasagan Slam og kom næst og síðan Juliet Naked en þar fjallar hann um gleymdan popptónlistarmann sem neyðist til að stíga fram í sviðljósið aftur þegar tónlist hans er endurútgefin. Í flestum bókum Nick eru aðalpersónurnar hlédrægar manneskjur sem kunna best við einveruna. Nýjasta bókin er Dickens and Prince en hana hef ég ekki lesið. Funny Girl var sú síðasta sem kom fyrir mín augu en hún fjallar um fegurðardís frá sjöunda áratugnum sem ætlar sér stóra hluti í gamanþáttum í sjónvarpi.